Thesis # 2007-2009 # Αν δεν ήμουν αυτός που είμαι τώρα ποιός θα ήμουν? Αν δεν γνώριζα ποιός είμαι, τι είμαι τώρα? Αν δεν αναγνώριζα εμένα , ποιός είμαι τώρα? Αν δεν….. Αν δεν υπήρχε ένας καθρέπτης… ποιός άραγε θα θυμόταν εμένα? Για όλα τα Αν προσπαθούσα να αναγνωρίσω – Εμένα – Μέσα από την Ερώτηση: Ποιός Είμαι Εγώ ? Προσπαθούσα να αναγνωρίσω το πρόσωπο μου (ψάχνοντας τα γενικά χαρακτηριστικά μου μέσα από φωτογραφίες, μικρότερης ηλικίας -εν συνέχεια εξερευνούσα την επανάληψη ενός πρωινού κοιτάζοντας τον καθρέπτη. Αναγνωρίζοντας την εξέλιξη μου μέσα από την διαδικασία παρατήρησης του προσώπου και μέσα από το βλέμμα μου , ψάχνοντας τα χαμένα μυστικά μίας ανθρώπινης εξέλιξης. Τελικά ποιός είμαι? Όταν είμαι χαρούμενος, στεναχωρημένος, λυπημένος, φοβισμένος, ερωτευμένος, υπερήφανος, ζηλιάρης, αμήχανος. Το πρόσωπο αλλάζει και τα συναισθήματα αυτά αντανακλώνται με κλασικές εκφράσεις στο πρόσωπο. -Πρόσωπα – που αδυνατούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, να διαβάσουν τον εσωτερικό κόσμο τους. Αυτές οι εκφράσεις είμαστε ΕΜΕΙΣ σε στιγμές μη διαχείρισης των συναισθημάτων μας , ή σε βαθιά μη αναστρέψιμες προσωπικά επεισόδια. Υ.Γ. Αν όμως όλα όσα συμβαίνουν είναι δημιούργημα δικό μου , τότε Εσύ… ποιός είσαι Εσύ? { Εγώ είμαι εσύ ! } – Συμβαίνω μέσα σου.